இளம்பெண் சித்திரவதை

இந்தியாவின் வடகிழக்கு மாநிலம் ஒன்றில் ஐ.நா. சபையைச் சேர்ந்த சமூக சேவை ஆற்றும் பெண்மணி பழங்குடி இன தீவிரவாதிகளால் கடத்திச் செல்லப்பட்டு கொடூரக் கொலை- இது செய்தி. அந்தப் பெண்மணியாக என்னைக் கொண்டு நான் சொல்லப் போகும் என் கற்பனைக் கதை கீழே.. வனங்களின் ஊடாக சென்று கொண்டிருந்தது அந்த பரிதாப ஊர்வலம். நடுநாயகமாய், நடக்கப்போகும் அவல நாடகத்தின் கதாநாயகியாய் நான் அழைத்து.. இல்லை இல்லை இழுத்துச் செல்லப்பட்டேன். நான்..? ஆம் ... நான் தான்.. ஐந்தே முக்கால் அடி உயரம், அதற்கேற்ற பருமன், தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கே உரித்தான ரோம வளர்ச்சி அதிகமில்லாத பழுப்பு நிற தேகம். அளவான மார்பகம்.. உருவத்துக்கு சற்றும் பொருத்தமில்லாத சின்னஞ்சிறு பிறப்பு உறுப்பு. இலேசாக பூனை முடிகள் கொண்ட பிகினி முக்கோணம். இதுதான் நான்.. என் உடலில் பெயருக்குக் கூட ஒரு சதுர அங்குலத் துணி இல்லை.. ஆனால் கண்ணில் மட்டும் முரட்டுக் கருப்புத் துணி கட்டப்பட்டு இருந்தது. "அதை அவிழ்த்து என் இடுப்பில் கட்டிக் கொள்ள அனுமதியுங்கள்.. பின்னர் என்னை அணு அணுவாகச் சித்திரவதை செய்து கொல்லுங்கள்" என்னும் என் கெஞ்சல் அவர்களைப் பாதிக்கவே இல்லை. அவர்கள்..? ஆம்... அவர்கள் தான்.. என் இருபுறமும் இரு நாகா பழங்குடியினப் பெண்கள்.குள்ள உருவம். மங்கோலிய முகம். அவர்களை என் கண்கள் கட்டப்படுமுன் பார்த்தது நன்றாக நினைவில் இருந்தது.. என் கைகள் இரண்டும் என் தலைக்குப் பின்னே வரும்படி செய்து இறுகக் கட்டி இருந்தார்கள். ரோமங்கள் இல்லாத என் அக்குள்களில் சற்றுப் பெரிய தூண்டில் முள்கள் செருகப்பட்டு அதனுடன் இணைக்கப்பட்டிருந்த மெல்லிய சங்கிலியை இருவரும் பிடித்து என்னை வழிநடத்தினார்கள். கண்கள் கட்டுண்ட நான் பாதையிலிருந்து சற்றே விலகினால் இருவரில் ஒருத்தி தன் கையிலிருக்கும் சங்கிலியைச் சுண்டி இழுப்பாள். என் அக்குள்கள் இழுபட்டு துடிக்கும். நான் வழிமாறியது உணர்ந்து அவள் பக்கம் நடக்கவேண்டும் என்று குரூரமாக உணர்த்தும் வழிமுறை இது. எனக்குப் பின்னால் ஒரு ஆண்.. ஒரு நீண்ட சங்கிலியின் ஒருமுனையை என் இடுப்பில் இறுக்கிக் கட்டியிருந்தார்கள். என் உடலே இரண்டு துண்டாகிவிடும்போல வலித்தது. சங்கிலியின் மறுமுனை என் தொப்புளுக்கு நேராக கீழே இறங்கி, [ஆண்கள் அணியும் கோவணம் போல] இரு தொடைகளுக்கு ஊடாக பின்புறம் செலுத்தப்பட்டு அந்த ஆணின் கையில் இருந்தது.இது சற்று பெரிய, கனமான, துருவேறிய சங்கிலி. அதை அவன் விஷமத்தனமாக சற்றே விறைப்பாக இழுத்துப் பிடிக்க, நான் நடக்கும்போது என் அந்தரங்கத்தில் உரசி, உரசி மரண வலியை உண்டாக்கியது. என்னை எங்கே கொண்டு போகிறார்கள்..? என்ன செய்யப் போகிறார்கள்..? தெரியாது.. ஆனால் என் உயிர் போகப் போகிறது.. அதுவும் மிகக் கொடூரமான முறையில், மிகுந்த வலியேற்படுத்தும் விதமாக, உடனடியாக இல்லாமல்,மிக மிக தாமதமான, ஆனால் ஒவ்வொரு வினாடியும் நான் சாவுக்காக ஏங்கிப் பரிதவிக்கும் விதத்தில் இருக்கப் போகிறது என்பது மட்டும் எனக்குப் புரிந்தது. அப்படித்தான் இவர்களின் தலைவன் என்னிடம் சொன்னான்.. அவனுடைய விருப்பத்தை நான் நிராகரித்தபோது அப்படித்தான் என்னை அவன் எச்சரித்தான்.. நான்.. என்னைப்பற்றி கொஞ்சம் சொல்லியாக வேண்டும்.. கல்லிலும் முள்ளிலும் என் பாதங்கள் வதைபட்டு நான் இழுத்துச் செல்லப்படும்போது நான் நடந்த சம்பவங்களை சற்றே சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்.. நான் என் வாழ்க்கைச் சம்பவங்களை சற்றே மீள்பார்வை செய்யத் துவங்கினேன் உடலெங்கும் வலியுடன் முழு நிர்வாணமாக இழுத்துச் செல்லப்படும் என் வேதனையை சற்று திசைமாற்ற அவ்வாறு சிந்தித்தேன் நான் உமா. விஷ் காம், மற்றும் மனையியல் படித்து ஃப்ரீ லான்சராக சில ப்ராஜெக்டுகளை செய்திருக்கிறேன் அது சற்று போர் அடித்தபோது அம்மா சொன்னாள் 'உமி. உனக்கும் வயசு 28 ஆயிருச்சு.. இனியாவது என் விருப்பத்தை நிறைவேற்றக்கூடாதா? கையில் நல்ல வரன் ஒன்னு வந்திருக்கு கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கோயேன்" அம்மாவை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. மாப்பிள்ளை போட்டோவை வாங்கி பார்த்தேன்.நல்ல அம்மாஞ்சி பழம். வழுவழு முகம்,, நெற்றியில் ஸ்ரி சூரணம், இலேசாக வழுக்கை வாங்கியிருந்த நெற்றி ஆனால் லட்சக்கணக்கில் சம்பளம். என்னை ஒரு ஃபங்ஷனில் பார்த்துவிட்டு உறவினர் மூலம் கேட்டிருக்கிறார்கள். "என்னம்மா மாமனார் போட்டோவை காட்டறே மாப்ஸ் போட்டோ எங்கேம்மா.?" குறும்பாக கேட்டேன். "ரொம்பக் கொழுப்புடி உனக்கு அப்படி இருக்கார் வயசு 38 தாண்டி ஆறது நல்ல படிப்பு, வசதியாம் ராஜாத்தி மாதிரி வச்சுப்பர்" அதிவிரைவாக காரியங்கள் நடந்தேறின. நான் குமாரி பட்டத்தை துறந்து திருமதி ச்ரீவத்சன் ஆனேன். முதலிரவு என்ன ட்ரெஸ் போட்டுக்கொள்வது? எப்படி என்னை ப்ரெசெண்ட் செய்வது என்று மண்டையை உடைத்துக்கொண்டேன். புடவை வேண்டாம் அம்மாமி போல இருக்கும். சுடி சரிப்பட்டு வராது. நைட்டி? ம்ம்ம்கூம். டிபிக்கல் அவுஸ் ஒய்ஃப் போல இருக்கும் என்ன செய்யலாம்? ஜீன்ஸ், டீ ஷர்ட்டில் ஆத்துக்காரருக்கு அதிர்ச்சி கொடுக்கலாமா..? வேண்டாம் அம்மாஞ்சி பாவம். வேறு வழியில்லாமல் ஒரு காட்டன் புடவையை சுற்றிக்கொண்டு அறைக்குள் நுழைந்தேன். 'அது' நெற்றியைத் தேய்த்துக் கொண்டு ஏதோ தீவிரமாக சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது சற்று நேரம் நின்று பார்த்து, க்க்கும் என்று தொண்டையைக் கனைத்தேன். விலுக்கென்று நிமிர்ந்து பார்த்த 'வாட்ஸ்' ஓ சாரி. கம்..கம். ப்ளீஸ் பி சீட்டட்." என்றார். அவரை நன்றாக நோட்டமிட்டேன். போட்டோவைவிட வயதானவராகத் தெரிந்தார். சற்று தொப்பை வேறு. 'அடியேய் அழகு ராணி உமி நீ கொடுத்து வைத்தது அவ்வளவுதாண்டி' என்று என்னை நானே தேற்றிக்கொண்டேன். "கால் மி வாட்ஸ் உன்னை எப்படி கூப்பிடலாம்..? உமி. சிம்பிள். உமி வில் டூ.. "தேங்க்ஸ் உமி.. இப்படி உக்காரு உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும்.." அவர் சற்றே ஒதுங்கிக் கொள்ள நானும் கட்டிலில் அமர்ந்தேன் கோ அகெட் ... நான் நகைகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றி வைத்தேன். வளையல்கள் குலுங்கி மானத்தை வாங்கிவிடக் கூடாதில்லியா.? அமுல் பேபி படவா.. நீ அதிர்ஷ்டக்காரண்டா. பலபேர் கண்ணி வச்சும் மாட்டாத கன்னி மான் உன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் வந்து நிற்கிறது. மிஸ். எத்திராஜ் பட்டம், மிஸ். ஃபேர் ஸ்கின் சென்னை பட்டம் எல்லாம் வாங்கிய ஐந்தே முக்கால் அடி அழகுப்புயல் உன் கட்டிலில் துடிப்பதற்காக இன்று மையம் கொண்டுள்ளது. இன்று என் கன்னித்திரையைக் கிழித்து காதல் கலைகளை அரங்கேற்று. ஏதேதோ ரொமான்ஸ் சிந்தனை.. சொல்லுங்க வாட்ஸ்.. என்றேன். இன்னிக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் உமி நானும்தான் வாட்ஸ். அம் ப்ரெட்டி மச் ப்ரௌட் டு சப்மிட் மை விர்ஜினிட்டி டு யூ தேங்க்ஸ் உமி ஆனா உன் கன்னித்தன்மையை இன்னும் 2 வருஷம் எனக்காக ப்ரிசர்வ் பண்ணிவைக்க முடியுமா..? எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. நான் ஆண் சுகத்துக்காக அலையவில்லை.. ஆனால் பால் கோவா போல ஒரு பாவை சட்டப்படி உனக்கு சொந்தமாகி இருக்கும்போது அவளை அனுபவிக்காமல் 2 வருஷம் பொறுத்துக்கச் சொன்னால், உன்னைப் பற்றி நான் என்ன நினைப்பது..? " வாட்ஸ்.. அது ஏன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா..?" என் குரல் எனக்கே கேட்கவில்லை. இதைக் கேட்பதற்குள் வெட்கத்தால் என் சப்தநாடியும் ஒடுங்கிப் போனது. (தொடரும்... விரைவில்..

Posted in: fiction story,tamil girls,இளம்பெண் சித்திரவதை